یه مدتی بودکه هی می خواستم ازعلمدارکربلا بنویسم .آخه می دونین مظلومیتش جگرمو آتیشمیزد و ومیزنه. امانه مظلومیتش توی کربلاگرچه اون

هم جانسوزوجانگدازه.

منظورم مظلومیت اون حضرت توی عصرماوحتی بین خودما شیعیاست.دراین موردمنتظرنوشته های بعدی باشیداماالآن فقط می خوام تولداین وبلاگ

رودرشب نیمه شعبان اعلام کنم.

این رویداد رو عنایت وهدیه خودصاحب الزمان می دانم چون ایجادوثبت این وبلاگ یه دفعه ای شددرحالی که فراموشش کرده بودم وفقط داشتم توی

وبلاگ رفقاووبلاگ فاطمیون همینطوربراخودم می گشتم ومثل همه رفقای دیگم وشمابه فکرآقابودم ودلتنگی هایی که هست وشمابهترازمن توی این

وادی هستین و میدونین که چه بلوشوریست که نمی دونم چی شدکه دستم رفت طرف سمت راست بالای پارسی بلاگ قسمت ثبت وبلاگ جدیدواین

شدکه می بینید.

 واین هدیه بسیاربزرگی است که فقط ازکرم بلند خودآقانسبت به همچومن مسکینی ساخته است وبس والا من که سهلم خیلی بالاترازایناهم نمی شه گفت

خودشون بدون عنایت آقالایقشن.

  نوکری ابالفضل امربسیاربزرگی است حتی فراترازآنچیزی که مانوعافکرمی کنیم. اوعلمدار حسین وجانبازکربلاست. اوکسی است که برای رسیدن به حسین بهترین

آدرس است امادررسیدن به کنه شخصیت او هم عاجزیم

چه برسد به شخصیت خود ابی عبدالله.واین یعنی بهترین آدرس برای مثل سیدالشهدا.